روش صحیح نگهداری آکواریوم

روش صحیح نگهداری آکواریوم

عده ای آنقدر که علاقه به داشتن یک آکوآریوم دارند، چندان توجه و آشنایی به داشتن یک آکوآریوم خوب و نحوه نگهداری آن نداشته و اکثرا مشاهده می شود که علاقه و آکوآریوم خود را از دست می دهند و یا این که پس از تحمل شقاوت و ضررهای زیاد، باصطلاح از طریقی سخت و زیان بار روش صحیح را یاد می گیرند. به طور کلی 5 عامل اساسی در نگهداری و داشتن یک آکوآریوم خوب تاثیر دارند که به ترتیب اهمیت عبارتند از: 1- اکسیژن کافی

2- نور کافی

3- درجه حرارت مناسب

4- تغذیه صحیح

5- بهداشت همه جانبه.

1- اکسیژن کافی: در بحث مربوط به اختصاصات آب آکوآریوم، در مورد اهمیت اکسیژن صحبت شده است. در هر صورت در شرایط معمولی، کمبود اکسیژن خطرناکترین عاملی است که به طور مستقیم باعث از بین رفتن سریع ماهی های آکوآریومی می شود. همان طور که قبلا ذکر شد، اکسیژن مورد نیاز ماهی های تزیینی را باید توسط گیاهان آبزی و تهویه آب آکوآریوم بوسیله پمپ هوا و به طور توام تامین نمود. عواملی که به طور مستقیم و غیر مستقیم در تامین اکسیژن محلول در آب دخالت دارند عبارتند از:

الف: تعداد ماهی در آکوآریوم: هر چه تعداد ماهی در آکوآریومی زیادتر باشد، تولید اکسیژن در آن باید به همان نسبت زیادتر باشد. کمبود اکسیژن در آکوآریوم های پر جمعیت بخصوص هنگام قطع برق مشاهده می شود و اگر اقدامات لازم جهت تهویه آب انجام نگیرد، ممکن است تمام یا تعدادی از ماهی ها تلف گردند. در یک آکوآریوم معمولی اگر به تعداد کافی ماهی ریخته شود، هنگام قطع برق بخصوص در شب، ماهی ها می توانند قسمتی از اکسیژن مورد نیاز خود را از آب و قسمتی از هوای مجاور سطح آب تامین نمایند. اگر تراکم ماهی در آکوآریوم زیاد باشد، جذب اکسیژن ازآب توسط آن ها مشکل شده و اگر نتوانند اکسیژن مورد نیاز را از هوا بگیرند همگی خواهند مرد. تعداد ماهی در هر آکوآریوم بستگی به نوع ماهی ها دارد. تجربه نشان داده است که هر جفت ماهی گوپی بالغ احتیاج به 20 سانتیمتر مربع از وسعت سطح آکوآریوم دارند. بنابراین اگر طول و عرض آکوآریومی به ترتیب 60 و 30 سانتیمتر است، می توان در آن حداکثر 90 جفت ماهی گوپی نگهداری کرد. وسعت لازم برای ماهی ها هم اندازه ماهی گوپی در همین حد می باشد. طبیعتا این حداکثر تعداد ماهی است که می توان در یک آکوآریوم به وسعت داده شده نگهداری نمود ولی هر چه تعداد ماهی ها کمتر باشد رشد و نمو و سلامت آن ها بیشتر و بهتر خواهد بود. تراکم و ارقام داده شده در مورد این ماهی ها را بهتر است در آکوآریوم فروشی ها ملاحظه نمود. از انواع ماهی ها گورامی یا لابیرانت دار که علاوه بر جذب اکسیژن آب، در صورت لزوم می توانند قسمتی از اکسیژن مورد نیاز خود را از هوا تامین نمایند، در مقایسه با ماهی ها هم اندازه خود از گروه های دیگر، می توان تعداد بیشتری را در آکوآریوم ها نگهداری نمود. هر چه تعداد ماهی در آکوآریومی زیادتر باشد، تولید اکسیژن در آن باید به همان نسبت زیادتر باشد.

 

 

 

 

کمبود اکسیژن در آکوآریوم های پر جمعیت بخصوص هنگام قطع برق مشاهده می شود و اگر اقدامات لازم جهت تهویه آب انجام نگیرد، ممکن است تمام یا تعدادی از ماهی ها تلف گردند. در یک آکوآریوم معمولی اگر به تعداد کافی ماهی ریخته شود، هنگام قطع برق بخصوص در شب، ماهی ها می توانند قسمتی از اکسیژن مورد نیاز خود را از آب و قسمتی از هوای مجاور سطح آب تامین نمایند. اگر تراکم ماهی در آکوآریوم زیاد باشد، جذب اکسیژن از آب توسط آن ها مشکل شده و اگر نتوانند اکسیژن مورد نیاز را از هوا بگیرند همگی خواهند مرد. تعداد ماهی در هر آکوآریوم بستگی به نوع ماهی ها دارد. تجربه نشان داده است که هر جفت ماهی گوپی بالغ احتیاج به 20 سانتیمتر مربع از وسعت سطح آکوآریوم دارند. بنابراین اگر طول و عرض آکوآریومی به ترتیب 60 و 30 سانتیمتر است، می توان در آن حداکثر 90 جفت ماهی گوپی نگهداری کرد. وسعت لازم برای ماهی ها هم اندازه ماهی گوپی در همین حد می باشد. طبیعتا این حداکثر تعداد ماهی است که می توان در یک آکوآریوم به وسعت داده شده نگهداری نمود ولی هر چه تعداد ماهی ها کمتر باشد رشد و نمو و سلامت آن ها بیشتر و بهتر خواهد بود. تراکم و ارقام داده شده در مورد این ماهی ها را بهتر است در آکوآریوم فروشی ها ملاحظه نمود. از انواع ماهی ها گورامی یا لابیرانت دار که علاوه بر جذب اکسیژن آب، در صورت لزوم می توانند قسمتی از اکسیژن مورد نیاز خود را از هوا تامین نمایند، در مقایسه با ماهی ها هم اندازه خود از گروه های دیگر، می توان تعداد بیشتری را در آکوآریوم ها نگهداری نمود. هر جفت از ماهیانی که طول آن ها به اندازه یک ماهی دم شمشیری رشد و نمو یافته و یا پلاتی بزرگ است، احتیاج به 50 سانتیمتر مربع از وسعت سطح آب دارد. بنابراین در آکوآریوم مذکور حداکثر می توان 36 جفت از این ماهی ها و یا ماهی ها هم اندازه آن ها را نگهداری کرد. ماهی هایی که طول آن ها حدود 5/8 تا 9 سانتیمتر است، به ازای هر جفت، احتیاج به 125 سانتیمتر مربع، و ماهیانی که طول آن ها تا 5/12 سانتیمتر می رسد، به ازاء هر جفت، احتیاج به 340 سانتیمتر مربع وسعت از سطح آب دارند. همان طور که ذکر گردید در سطح های یاد شده ماهی ها فقط می توانند زنده بمانند ولی برای رشد و نمو خوب، حداقل به 3 برابر وسعت های داده شده احتیاج دارند. این ارقام تنها در مورد آکوآریوم هایی که به بهترین وجه با پمپ هوا تهویه می گردند، صدق می نماید.

ب: سطح آب آکوآریوم: هر چه سطح آب آکوآریوم در مجاورت هوا بیشتر باشد، میزان تبادلات گازی و در نتیجه اکسیژن محلول در آب بیشتر خواهد بود زیاد بودن سطح آب توانایی جذب اکسیژن هوا توسط ماهی ها را در موقع قطع برق و کم شدن اکسیژن محلول در آب، زیادتر خواهد کرد. آکوآریوم های کروی را هرگز نباید پر از آب نمود، زیرا سطح تبادلات گازی بسیار کم می شود. در این آکوآریوم ها فقط باید تا نصف آن ها باید آب ریخته شود.

ج: گیاهان آبزی: گیاهان آبزی و اثرات آن در آکوآریوم ها، در قسمت مربوط به گیاهان بحث گردیده است. در این جا فقط یادآوری می شود که یکی از مهم ترین آثار گیاهان آبزی سبز در آکوآریوم ها، تولید اکسیژن در مقابل تابش نور خورشید و یا نورمصنوعی می باشد.

2- نور کافی: ماهی ها و گیاهان داخل آکوآریوم برای رشد، نمو و سلامت خود احتیاج به نور دارند. اگر در آکوآریومی گیاه وجود نداشته باشد، بیشتر گونه های ماهیان می توانند در نور کم سالم و زنده بمانند ولی رشد و نمو و تولید مثل آن ها ممکن است به طور طبیعی انجام نگیرد. منظور از نور کم، مقدار نوری است که خواندن روزنامه در آن عملی باشد. اگر در آکوآریومی گیاهان آبزی قرار دارد، حتما باید حداقل روزی 2 ساعت تحت تابش نور قرار گیرد. البته تابش مستقیم نور خورشید بداخل آکوآریوم ضروری نیست و می توان نور لازم را به طور غیر مستقیم تامین نمود. برای این منظور می توان آکوآریوم را در مجاورت یک پنجره جنوبی قرار داد. تابش مستقیم نور خورشید ممکن است باعث افزایش رشد و نمو خزه ها و در نتیجه سبز شدن آب و کدر شدن شیشه آکوآریوم گردد. در فصل تابستان نیز اگر نور مستقیم به آکوآریوم بتابد، ممکن است باعث افزایش بیش از حد درجه حرارت گردد. در هر صورت برای سلامت ماهی ها و گیاهان داخل آکوآریوم، اگر تابش نور کمی بیش از حد لازم باشد، به مراتب بهتر از این است که از حد لازم کمتر باشد، زیرا اگر اثرات تابش زیاد نور در آکوآریوم مشاهده شود، بلافاصله می توان جلوی آن را گرفته و یا شدت آن را تعدیل نمود. بنابراین همواره باید آکوآریوم در جایی قرار گیرد که روزانه به اندازه کافی نور خورشید بطور غیر مستقیم به آن بتابد. در صورت بکار بردن لامپ الکتریکی برای تامی ن نور می توان آکوآریوم را در هر نقطه ای از منزل جاگذاری کرد.

 

 

نور مصنوعی

به کاربردن نور مصنوعی که از منبع الکتریکی تامین می شود این مزیت را برنور طبیعی دارد که کنترل میزان و زمان تابش آن بسیار آسان و عملی می باشد. همان طور که ذکر شد اگر نور خورشید به داخل آکوآریومی به طور مستقیم بتابد باعث افزایش رشد و نمو خزه ها و در نتیجه تغییر رنگ آب و خزه بستن دیواره های آکوآریوم می شود. از آن جا که میزان و زمان تابش نور مصنوعی را صد در صد می توان کنترل نمود، لذا می توان از رشد و نمو خزه ها نیز کاملا می توان جلوگیری کرد. باید نور مصنوعی حتما باید به طور مستقیم و از فاصله نزدیک به سطح آکوآریوم تابیده شود. در آکوآریوم هایی که دارای گیاهان طبیعی هستند، نور معمولی اتاق پذیرایی که با لامپ الکتریکی تامین می شود هیچ گونه اثری بر روی رشد و نمو گیاهان نداشته و اگر این گونه آکوآریوم ها مدتی در چنین شرایطی قرار گیرند، حداقل گیاهان داخل آن ها به تدریج از بین خواهند رفت. برای تابش هرچه بهتر نور به داخل آکوآریوم، امروزه قسمت داخلی سرپوش آکوآریوم را صیقلی کرده و یا از فلزات مخصوص می سازند تا نور لامپ به بهترین وجه از بالا به داخل آکوآریوم تابیده شود. برخی از لامپ ها را می توان در داخل آب آکوآریوم جاگذاری نمود. در چنین شرایطی رشد و نمو گیاهان و عمر آن ها زیادتر خواهد شد. تنها عیب آن افزایش درجه حرارت آب بخصوص در فصول گرم می باشد. میزان و زمان تابش نور مصنوعی به آکوآریوم، بستگی به حجم آن دارد. لامپ های روشن به مراتب بهتر از لامپ های ابری و کدر می باشند. لامپ های ماورای بنفش هیچ گونه اثر بیشتری از لامپ های معمولی بر روی گیاهان ندارند زیرا گیاهان بیشتر تحت تاثیر انتهای قرمز رنگ طیف نوری قرار می گیرند.

تابش ناگهانی نور

در مواقع تاریکی، روشن کردن ناگهانی چراغ یا پس زدن پرده باعث ناراحتی ماهی ها شده و اکثرا مشاهده می شود که ماهی ها تا مدتی نمی توانند آرامش خود را بدست آورند. اگر در آکوآریوم باز باشد، ممکن است ماهی ها در اثر روشن شدن ناگهانی چراغ از آکوآریوم به بیرون پریده و باعث مرگ و میر خود گردند. بنابراین هرگز نباید با روشن کردن ناگهانی چراغ را ناراحت کرد.

3- درجه حرارت مناسب: عده ای فکر می کنند که حتما باید ماهی های تزیینی را در درجات حرارت بالا نگه دارند، در صورتی که این نظر در بیشتر موارد درست نمی باشد برای مثال امروزه ماهی های طلایی تقریبا جزو ساکنان اصلی هر آکوآریومی هستند این ماهی ها عملا جزو ماهی های آب های سرد قلمداد می شوند و برای زندگی طبیعی خود احتیاجی به گرمای زیاد ندارند. اگر این ماهی ها همیشه در آب های گرم نگهداری شوند به احتمال زیاد یا قدرت تولید مثلی خود را از دست می دهند و یا این که تخم های ناقص تولید می نمایند. ماهی های تزیینی دیگر نیز همگی بومی مناطق استوایی نبوده و عده ای از آن ها از مناطق نیمه استوایی و یا معتدل آورده شده اند. بنابراین نگهداری همه این ماهی ها در یک درجه حرارت کار درستی نمی باشد. در بحث مربوط به ماهی ها ی آکوآریومی، نیاز حرارتی هر گونه و یا گونه های مشابه داده شده است که با مطالعه و بررسی آن می توان گونه های مناسب را برای آکوآریوم خود انتخاب نمود. در این حالت لازم است یاد آوری گردد که حتی برای هر گونه از ماهی ها نیز یک درجه حرارت خاص وجود ندارد و ماهی ها می توانند 5 تا 6 درجه تغییر حرارت را در حالت طبیعی و یا به صورت تغییرات طبیعی تحمل نمایند. برای مثال در محیط های طبیعی، درجه حرارت آب در شب حداقل چند درجه از روز کمتر می باشد. چون کاهش درجه حرارت در شب و یا افزایش آن در روز بطور طبیعی و بتدریج انجام می گیرد، لذا اثر ناگواری بر روی ماهی ها، حتی ماهی های باردار و یا تخم دار و نیز تخم ها و نوزادها نخواهد داشت. بنابراین در آکوآریوم ها نیز ماهی ها می توانند چند درجه تغییر حرارت را تحمل نمایند، بشرطی که این تغییر مشابه کاهش یا افزایش درجه حرارت در طبیعت باشد. افزایش درجه حرارت از حد مجاز خطرناک تر از کاهش آن می باشد، زیرا با افزایش درجه حرارت به همان نسبت از اکسیژن محلول در آب کاسته خواهد شد. بنابراین در مواردی مانند افزایش درجه حرارت در اثر گرمای محیط، حتما باید به بهترین وجه باید اقدام به تهویه آب شود. بطور کلی می توان گفت که میانگین درجه حرارت لازم برای نگهداری ماهی های تزیینی و با توجه به گونه های مختلف آن ها بین 22 تا 25 درجه سانتیگراد است.

نگهداری ماهی ها در فضای باز

زیرا ماهی ها تحت تاثیر تغییرات بیش از حد هوا و عدم امکان کنترل دائمی این تغییرات قرار می گیرند. برعکس برای تکثیر و پرورش و نگهداری ماهی ها آکوآریومی در فصول گرم می توان از استخرهای خاکی و یا بتونی که در فضای باز و به همین منظور درست می شوند، استفاده کرد. برای این منظور باید هنگامی ماهی ها به داخل استخرها رها شوند که حداکثر سرمای آن در شبانه روز از حد تحمل آن توسط ماهی ها بیشتر نباشد. مقاومت ماهی ها در این گونه استخرها به مراتب بیشتر از آکوآریوم خواهد بود. پس از این که ماهی به شرایط استخر عادت کرد، تحمل تغییرات آب توسط آن به مراتب بیشتر از ماهی مشابهی است که در آکوآریوم قرار دارد. برای مثال گرمای 18 درجه برای برخی از ماهی ها در آکوآریوم خطرناک است ولی همین ماهی ها پس از عادت کردن، می توانند به خوبی حرارت 15 درجه سانتیگراد را در آب استخر تحمل نمایند. از آن جا که ایجاد شرایط لازم جهت تکثیر ماهی ها در استخرها بمراتب بهتر و عملی تر از محیط آکوآریوم است، برای تکثیر آن ها می توان از استخرهایی که در فضای آزاد درست می شوند، استفاده نمود. هنگام برگرداندن ماهی ها به داخل آکوآریوم ها، باید ابتدا آکوآریوم ها را از آب همان استخر پر کرده و سپس بتدریج اقدام به تعویض آن نمود.

تغییرات ناگهانی درجه حرارت

یکی از علل اصلی مرگ و میر ماهی ها بخصوص در آکوآریوم مربوط به افراد تازه کار، تغییرات ناگهانی درجه حرارت آب می باشد. اکثراً در مواقعی که در اثر قطع برق و یا خراب شدن بخاری، آب آکوآریوم سرد می شود، مشاهده می شود که به منظور گرم کردن آب یکی دو کاسه آب داغ در آکوآریوم ریخته می شود، این خطرناک ترین و بدترین کار ممکن است که به منظور دلسوزی برای ماهی ها می توان انجام داد. افزایش ناگهانی درجه حرارت بشدت باعث شوکه شدن ماهی ها شده و اگر سبب مرگ و میر فوری آن ها نشود حد اقل سلامت آن ها را مختل خواهد نمود. هنگام تعویض آب آکوآریوم نیز باید تغییرات درجه حرارت باید بخوبی کنترل شود. ابتدا در یک ظرف مقداری از آب آکوآریوم ریخته شود و ماهی ها و سنگ هوا در داخل قرار گیرند. پس از تمیز کردن و آب بندی آکوآریوم، هر وقت درجه حرارت آن به حرارت آب ماهی ها رسید، می توان ماهی ها را به داخل آب انتقال داد. استفاده از آب ولرم و مخلوط کردن آن با آب سرد در خارج از آب آکوآریوم ایرادی ندارد، اما از آب داغ برای این منظور نباید استفاده کرد.

سبز شدن آب آکوآریوم

گاهی آب آکوآریوم ممکن است سبز شود. عواملی که باعث سبز شدن آب آکوآریوم می شوند مشابه همان عواملی هستند که آب استخرها و یا آب های راکد را سبز می کنند. اگر یک قطره آب سبز زیر میکروسکوپ ملاحظه شود، در آن هزاران گیاه تک یاخته بنام«فیتوپلانکتن یا گیاه معلق در آب دیده می شود. همان طور که می دانیم عامل اصلی رشد و نمو گیاهان نور و گازکربنیک می باشد. بنابراین در یک آکوآریوم اگر تغذیه ماهی ها به بهترین وجه انجام گیرد و از تابش بیش از حد نور، بخصوص نور مستقیم خورشید جلوگیری شود، خود به خود رشد و نمو گیاهان تک یاخته آبی و در نتیجه سبز شدن آب آن کاهش می یابد. در آکوآریومی که دارای گیاهان آبزی می باشد، در صورت تابش مناسب و حساب شده نور، گیاهان پر سلولی می توانند مواد غذایی زیادی، و مواد دفعی ماهی ها را جذب کرده و با تبدیل آن به ماده، رقابت مفیدی با فیتوپلانکتن ها بنمایند. در چنین شرایطی رشد و نمو پلانکتن ها ممکن است قطع و یا کنترل گردد. در هر صورت اگر آب آکوآریومی سبز شد، دلیل بر خراب و غیر سالم بودن آن نیست، برعکس سبز شدن آب نشان از سلامت آکوآریوم ولی عدم مراقبت کافی از آن می باشد. هر چه آبی سبزتر باشد، غلظت اکسیژن محلول در آن در مجاورت نور زیادتر می باشد. بنابراین در صورت تهویه خوب در شب می توان گفت که تراکم فیتوپلانکتن ها نه تنها ضرری برای ماهی ها ندارد، بلکه برای آن ها مفید هم می باشد. البته کمک به سبز کردن آب و یا جلوگیری نکردن از سبز شدن آن هرگز توصیه نمی شود، زیرا در این صورت ماهی ها در داخل آکوآریوم دیده نخواهند شد. گیاهان شناور روی آب می توانند در تعدیل تابش نور و در نتیجه کاهش رشد و نمو فیتوپلانکتن ها مفید باشند. گیاهان برای رشد و نمو خوب خود احتیاج به پ – هاش کمی قلیایی دارند. در مواقعی که آب آکوآریوم سبز شده است، برای کاهش رشد و نمو آن ها می توان پ – هاش آب را کمی به طرف اسیدی برد. برای از بین بردن خزه های رشد و نمو یافته بر روی شیشه آکوآریوم می توان از کاردک های مخصوص و یا انواع ماهی ها و یا حلزون که برای این کار مناسب هستند، استفاده کرد. تراکم ماهی ها نیز باعث افزایش میزان سبز شدن آب می شود. در این گونه مواقع یا باید تراکم ماهی ها را کم کرد و یا مقدار غذای کمتری به آن ها داد. اگر آب سبز آکوآریوم حالت سوپ مانند به خود گرفت و رنگ آن کدر شد، حتما بلافاصله باید در این مورد چاره جویی کرد، بخصوص اگر درجه حرارت آب بالا باشد. در این گونه مواقع گیاهان تک سلولی به طور ناگهانی شروع به تجزیه شدن کرده و ممکن است باعث مرگ و میر ماهی ها شوند. ظهور رنگ زرد یا نارنجی اعلام خطر است و باید بلافاصله بدون هیچ گونه اتلاف وقت نسبت به تعویض آب اقدام نمود.

کدر شدن آب

مواد غذایی و آلی جذب نشده در مجاورت نور خورشید باعث رشد و نمو فیتوپلانکتن ها و سبز شدن آب و دور از نور خورشید باعث رشد و نمو باکتری ها و کدر شدن آب می شوند. نحوه جلوگیری و کنترل کدر شدن آب تا حدودی مشابه آن است که برای آب سبز شرح داده شد، با این تفاوت که در این گونه مواقع باید سعی شود نور بیشتری به آکوآریوم بتابد. آب آکوآریوم تازه معمولا زودتر و بیشتر از آکوآریوم های دیگر کدر می شود. علت اصلی آن تمیز نبودن شن و ماسه کف آکوآریوم و نیز عدم آشنا شدن گیاهان با شرایط داخل آکوآریوم می باشد. بنابراین همواره باید سعی شود که ماهی ها حداقل یک هفته پس از کاشتن گیاهان و آب بندی، به داخل آکوآریوم ریخته شوند.

صاف کردن آب

علاوه بر روش هایی که برای پیشگیری و یا کنترل آب های سبز و کدر ذکر شد، کدربودن آب را می توان در عرض یکی دو روز با تهویه بسیار خوب از بین برد. برای این منظور کافی است یک یا دو سنگ هوای دیگر داخل سیستم تهویه آب آکوآریوم قرار گیرد. اگر نخواهیم آب داخل آکوآریوم را از دست دهیم، می توان پس از بیرون آوردن ماهی ها، بوسیله دافنی ها اقدام به از بین بردن پلانکتن های گیاهی نمود. هیچ گونه فیلتری نمی تواند فیتوپلانکتن ها و یا باکتری های داخل آکوآریوم را بگیرد، ولی از طریق شیمی ا ی می توان این مواد را رسوب داد. برای این منظور می توان به ازای هر 10 لیتر آب آکوآریوم، 25 می لیگرم پرمنگنات پتاسیم به آن افزود. آب پس از یک یا دو روز کاملا تمیز خواهد شد ولی اگر شرایط به همان حالت باقی بماند باز هم فیتوپلانکتن ها یا باکتری ها رشد و نمو کرده و آب را سبز یا کدر خواهند کرد.

تغذیه غیر صحیح

هر ذره از مواد غذایی زائد در داخل آکوآریوم می تواند باعث رشد و نمو عوامل ناخواسته و در نتیجه آلوده شدن آب شود. این مواد نه تنها رشد و نمو میکروب ها و فیتوپلانکتن ها را تسریع می کند، بلکه باعث رشد و نمو قارچ ها و سایر عوامل آلودگی زا نیز می شوند. در تغذیه ماهی ها باید دقت کافی به عمل آید تا پس از چند دقیقه هیچ گونه غذای زائدی در کف آکوآریوم باقی نماند. اگر به ماهی ها کمی کمتر از نیازشان غذا داده شود بهتر از این است که آنقدر به آن ها غذا داده شود که نتوانند همه آن را بخورند. تغذیه صحیح اثر بسیار مطلوبی در سلامت ماهی ها و مقاومت آن ها در برابر انواع بیماری ها و انگل ها دارد. هر چه شرایط داخلی آکوآریوم بهتر باشد، ماهی ها سالم تر بوده و در برابر بیماری ها مقاوم تر خواهند بود.

فلزات در داخل آکواریوم

اکثر فلزات در داخل آب اثر سمی داشته و ممکن است باعث بیماری و یا مرگ ماهی ها آکوآریومی گردند. بنابراین تا حد امکان باید از قرار دادن فلزات لخت و بدون روکش در داخل آکوآریوم خودداری نمود. شاید اثر سمی مس در آکوآریوم از سایر فلزات بیشتر باشد. آلومینیوم کم کم تجزیه می شود ولی اثر سمی آن به مراتب کمتر از مس است. سرب و قلع نیز اثر سمی کمتری از مس دارند. آهن معمولی و آهن گالوانیزه اثرات سمی در آب آکوآریوم دارند. فلزات با آمیخته شدن با آب باعث ایجاد مسمومیت مزمن و گاهی حاد در ماهی ها شده و اکثرا رشد و نمو و تولید مثل آن ها را مختل کرده و گاهی نیز ممکن است باعث مرگ و میر آن ها شوند. بنابراین هر نوع فلزی که در داخل آکوآریوم قرار می گیرد باید دارای یک پوششی خوب و کامل از کروم بوده و یا دارای روکش پلاستیکی باشد، به طوری که آب به هیچ وجه با آن تماس پیدا نکند. امروزه سیمان ها و چسب های مخصوصی برای پوشاندن روی فلزات داخل آکوآریوم به بازار عرضه می شود. اثر سمی دو نوع فلز در آکوآریوم بخصوص اگر با یکدیگر در اتصال باشند، بسیار زیاد است و حتما باید از قرار دادن آن ها در آکوآریوم باید خودداری شود. سرپوش آکوآریوم اگر از فلز زنگ زن باشد بسیار خطرناک است زیرا همیشه آب آکوآریوم پس از تبخیر روی آن نشسته و مجددا به صورت قطرات آب به داخل آکوآریوم ریخته می شود. بنابراین در تهیه و یا ساختن سرپوش باید دقت کافی به عمل آید.

نحوه قرار دادن ماهی تازه در آکوآریوم

اگر تمام شرایط داخلی آکوآریوم مناسب بوده و تغذیه به روش صحیح انجام شود، معمولا ماهی ها هرگز بیمار نشده و ممکن است ماه ها و یا سال ها به سلامتی زندگی کنند. در چنین شرایطی اکثرا تنها عامل مولد آلودگی یا بیماری، ماهی ها جدیدی است که از فروشگاه ها خریداری شده و یا از محل دیگری به آکوآریوم منتقل می گردند. ماهی ها جدید ممکن است بیمار و یا ناقل برخی از عوامل آلودگی زا باشند، به منظور جلوگیری از انتقال بیماری به داخل آکوآریوم، حتما ماهی های جدید حداقل باید به مدت یک هفته در قرنطینه نگهداری شوند. برای این کار می توان از یک آکوآریوم خالی که فاقد هر گونه سنگ و ماسه یا گیاه باشد استفاده کرد. در آکوآریوم قرنطینه درجه حرارت باید مناسب ماهی که و آب آن به خوبی فیلتر شود. اگر هیچ یک از علایم بیماری در بخش مربوط به بیماری ها شرح داده شده است - در عرض یک هفته در ماهی جدید ظاهر نشد، می توان آن را به آکوآریوم مورد نظر انتقال داد در غیر این صورت باید نسبت به مداوا و در صورت لزوم تعویض و یا معدوم ساختن آن اقدام کرد. 

تهیه و تنظیم:

سهیل حیدری بهادری

دبیر:

جناب آقای علیزاده

مدرسه تیزهوشان(طوبی)

 

گروه ایمان

سرگروه:سعیدمرتضوی

زمستان 95