کلمات مهم:

جان: روح

کریم: بخشنده

دستگیر: یاری دهنده

خطا بخش: پوزش پذیر

پرستار: مطیع

تاج بخت: تاج خوشبختی

خیلیل: دوست،در این درس منظور ابراهیم خلیل است

فروماندن: عاجز شدن

کنه: ریشه،عمر

تامل: تفکر

تعمل: عمل

معنی شعر:

بیت اول: به نام خداوندی که به ما زندگی بخشید و به ما توانایی سخن گفتن داد.

بیت دوم: خدایی که بخشنده و یاور ماست،کسی که هم خطای مارا می پوشاند و هم توبه مارا میپذیرد.

بیت سوم: همه ی موجودات عالم،از آدم گرفته تا مرغ و مگس،مطیع فرمان او هستند

بیت چهارم: او کسی است که یکی را خوشبخت و دیگری را از عرش به فرش می آورد

بیت پنجم: برای حضرت ابراهیم آتش را چون گلستان و برای قومی دیگر آب را آتش میکند.

بیت ششم: به خاطر لطف و بزرگی ای که او (الله) داردهمه ی انسان های بزرگ بزرگی و توان خود را از دست میدهند.

بیت هفتم: همه ی عالم بر خداوندی او یک رایند  و از شناخت ذات حق عاجز ماندند.

بیت هشتم: انسان بالاتر از بزرگی و شکوه خداوند پیدا نکرد و دیدگان انسان برتر از از زیبایی خدواند نیافت.

بیت نهم: اگر به دلت که مانند اینه است نگاه کنی و بیندیشی به تدریج دل تو پر از نور و صفا خواهد شد.

بیت دهم: سعدیا محال است کسی خوشبختی را از راهی غیر از راه پیامبر اکرم (صلوات الله علیها) پیدا کند.

پایان./


لینک مطلب در کانال:

https://telegram.me/workdesk/20